Artrografia jest to badanie pomocnicze stosowane w rezonansie magnetycznym. Polega na podaniu kontrastu do badanego stawu i wykonaniu zdjęć za pomocą rezonansu magnetycznego. Badanie można wykonać na każdym stawie, do którego może zostać podany kontrast, np. staw kolanowy, biodrowy, ramienny, łokciowy, skokowy.
Artrografia stanowi ostatnie z badań stawów zaraz po USG czy RTG. Pozwala w sposób nieinwazyjny zbadać źródło bólu, rodzaj uszkodzenia czy stopień zwyrodnień. Dodatkowe podanie kontrastu pozwala lekarzom na dokładniejsze obejrzenie istniejących uszkodzeń czy schorzeń.
Wskazania
Głównymi wskazaniami do artrografii są uszkodzenia i urazy chrząstki stawowej, łąkotek, torebki stawowej, ścięgien oraz więzadeł. Dlatego badanie z użyciem kontrastu przeprowadza się przede wszystkim na stawach ramiennym, biodrowym i kolanowym, które są najczęściej narażone na uszkodzenia. Rzadziej artrografia obejmuje stawy nadgarstka, skokowy i łokciowy.
Poszczególne stawy, z racji odmiennych obciążeń, będą wymagać diagnostyki z racji odmiennych wskazań.
Artrografia stawu barkowego
- zespół bolesnego barku
- niestabilny staw ramienny
- złożone uszkodzenia więzadeł
Artrografia stawu biodrowego
- uszkodzenia obrąbka panewkowego
- uszkodzenia torebki stawowej
- uszkodzenia stożka rotatorów barku
Artrografia stawu łokciowego
- diagnostyka uszkodzeń więzadeł stawowych
Na czym polega artrografia MR?
Artrografia jest procedurą diagnostyczną, która polega na wprowadzeniu środka kontrastowego przed wykonaniem rezonansu magnetycznego. Kontrast podaje się dożylnie lub bezpośrednio do stawu, czyli dostawowo.
Badanie wykonuje się w płaszczyznach:
- poprzecznych
- czołowych
- strzałkowych
Następnie pacjent kładzie się w tubie i musi pozostać nieruchomo na cały okres badania. Całość, w zależności od tego, jaki staw podlega badaniu może trwać od 30 minut do nawet godziny.
Samo badanie nie boli, ale celem zwiększenia komfortu najpierw do jamy stawu podaje się lek znieczulający. Dzięki temu badanie artrograficzne nie jest zbyt bolesne i większość pacjentów dobrze je toleruje.
Większy dyskomfort może powodować uczucie wypełnienia torebki stawowej, które stopniowo ustępuje w ciągu 24 godzin po badaniu. Kontrast jest wydalany z organizmu wraz z moczem w ciągu 48 godzin. Miejsce wkłucia, przez które podano środek kontrastowy, nie wymaga specjalnej pielęgnacji, a opatrunek można zdjąć po kilku godzinach. Może wystąpić przejściowa tkliwość w miejscu wkłucia.
Jak przygotować się do badania artrografii MR?
Odpowiednie przygotowanie do rezonansu magnetycznego z użyciem środka kontrastowego jest kluczowe zarówno dla bezpieczeństwa badania, jak i dla komfortu pacjenta.
Na badanie należy stawić się na czczo - powinno upłynąć co najmniej 6 godzin od ostatniego posiłku. Jeśli pacjent stale przyjmuje określone leki, to zażywanie ich powinno być najpierw skonsultowane z lekarzem.
Konieczne jest równie posiadanie aktualnych badań krwi - w szczególności chodzi o stężenie kreatyniny, z morfologią i jonogramem (stężenie sodu, potasu, wapnia, chlorków, żelaza, fosforanów magnezu.
Jeśli pacjent posiada metalowe implanty, które mogą okazać się przeciwwskazaniem do badania, będzie musiał on odpowiednio wcześniej o tym poinformować. Zaleca się przyjść na co najmniej 30 minut przed badaniem.
Artrografia - przeciwwskazania
Tak jak w przypadku każdego badania, istnieje kilka przeciwwskazań do wykonania tego zabiegu, choć nie wszystkie całkowicie wykluczają artrografię. Należy pamiętać, że ostateczną decyzję o przeprowadzeniu badania zawsze podejmuje lekarz, biorąc pod uwagę indywidualną sytuację pacjenta i ocenę jego stanu zdrowia.
Do głównych przeciwwskazań należy zaliczyć: uczulenie na kontrast, ciąża w przypadku kobiet, nowotwór, niewydolność serca, wrzody żołądka, przewlekła niewydolność nerek, nadciśnienie tętnicze czy nawet metalowe implanty w ciele, np. protezy stawów, rozrusznik serca, implanty dentystyczne, implanty stabilizujące kości.
*WAŻNE! Informacje zawarte w tym artykule mają charakter informacyjny i nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Każdy przypadek powinien być oceniany indywidualnie przez lekarza. Skonsultuj się z nim przed podjęciem jakichkolwiek decyzji zdrowotnych.