Detektory PET z mniejszymi kryształami poprawiają precyzję poszczególnych pikseli i rozdzielczość obrazów. Jednak zmniejszenie rozmiaru tych kryształów pozostaje od dziesięcioleci twardym orzechem do zgryzienia i spowalnia rozwój całej branży medycyny nuklearnej.

Łańcuch dostaw kryształów medycznych stał się obecnie bardziej dojrzały, więc każda nagła zmiana procesu produkcyjnego niesie ze sobą ogromne ryzyko pod względem kosztów. W skanerze PET/TK znajduje się kilkadziesiąt tysięcy kryształów. Surowcem, z którego powstają, są cenniejsze od złota pierwiastki ziem rzadkich, a połyskliwe kryształy cechują się długim okresem wzrostu, a ponadto są bardzo kruche. Dodatkowo proces produkcji kryształów jest skomplikowany, a jego wynik bezpośrednio wpływa na parametry skanera PET. Niewielka zmiana może wywierać wpływ na cały system. Jest to bezprecedensowy problem projektowy, który nie ma łatwego rozwiązania. Przede wszystkim przemysłowi zasadniczo nie udało się stworzyć elementów mniejszych i bardziej precyzyjnych niż powszechnie stosowane kryształy o rozmiarze 4–6 mm.